208- اگه میدونستم

من اگه میدونستم تو حل میشی تو لحظه لحظه هام، هیچوقت حتی جواب اولین سلامتم نمیدادم.

اگه میدونستم تحمل شنیدن این همه حقیقت رو نداری، هیچوقت دست از این سکوت بر نمیداشتم...

تو شنیدی، حقیقت عریان رو...

به قدری هیجان زده و بی اختیار شدی که از سنگر محافظه کاری و روندن من،

به آغوش باز و سلام های نرم و دلنشین صبحت رو آوردی...